اشعار

کاش عاشق می‌شدی بر بی وفایی، مثل من

تا پشیمان می‌شدی از آشنایی، مثل من

هوس ندارم و در سینه آرزویم نیست

سکوت کرده‌ام و شوق گفتگویم نیست

زمستان تر از آنم که بهارم را بگیری

از این بی چیزی ام دار و ندارم را بگیری

بهار خلسه ی فصلِ خزان من بودی

نسیم خوش خبر داستان من بودی

میزد کنار خیمه پر و بال خواهرم

می رفت وقت آمدن از حال خواهرم

به كدام دل از اينجا به مسافرت برايم

كه در اين جزيره رگ و ريشه كرده پايم

او ز یار می‌نالد؛ من ز رنج بی‌یاری

کار می‌دهد دستم، آخِر، این خودآزاری