اشعار

تو سزاوار روز نیکویی ای که همواره بهتری از من

شهر را آب با خودش می‌برد پل شدم تا که بگذری از من

اگر به خانۀ من می‌روی بهار بياور

سبد سبد گل نارنج از آن ديار بياور

بدهکارم به مستی، روزهایی را که هوشیارم

از آن بدتر به عزرائیل، چندین جان بدهکارم

خشکیِ چشمانم دلش باران طلب دارد

امواج فریادم دلش طوفان طلب دارد

دو لبخند غزل، رقص سپیده مریم و یلدا

دو سیبی باغ همسایه که میرقصند در دریا