اشعار

ماه را می‌دیدم و از بند غم وا می‌شدم

قطره‌ای بودم که از دریاچه، دریا می‌شدم

ماه امشب کاملا بر چهره ات تابیده بود

آسمان خواب مرا در چشم هایت دیده بود

نگاه کرد… ببینم نگاه سرسری اش را

بنا گذاشت همینگونه رسم دلبری اش را

هنگام رفتن از حرم آن امام بود

وقتم تمام و حرف دلم ناتمام بود

دمبوره و چنگ و ربابت کو؟ کشتند آهنگ رسایت را

اینجا کسی حتی نمی گیرد، دیگر در این وحشت عزایت را

ماییم و بغض خاطرات مانده بر دیوار

ای‌ کاش‌ها، ای کاش و اما و اگر دیوار

دوباره خون به دل از حال و روز باغ شدی

بمیرم ای گل من، لاله لاله داغ شدی