اشعار

نشسته‌ام سرِ قبرم، سرِ مزارِ خودم

و گریه می‌کنم از دست روزگارِ خودم

تو سزاوار روز نیکویی ای که همواره بهتری از من

شهر را آب با خودش می‌برد پل شدم تا که بگذری از من

پر از گل‌ها، پر از آوازها، پروانه‌ها، ای دوست

خیالی داشتم شیواتر از یک روستا، ای دوست

اگر چه عطر سیب را هنوز بو نکرده‌ام

اگر چه سوی مرقدت هنوز رو نکرده‌ام

چه زود خاطره شد لحظه‌های شاد، رفیق

چه با شتاب شکستیم اعتماد، رفیق

اگر به خانۀ من می‌روی بهار بياور

سبد سبد گل نارنج از آن ديار بياور