اشعار

زندگی خار و خشت میخواهد

نقش از خوب و زشت میخواهد

زنانی جیغ می‌کارند از تاریخ تان سیر اند

زنانی صد هزاران زخم خورده تلخ و دل‌گیر اند

دیروز سمت مغرب خون آلود، همراه بغض ثانیه ها رفتی

خورشید وار ای همه تن آتش! بر دوش سرد و خسته ما رفتی

چون زنی پا به ماه می شمرم روزها را برای دیدارت

هیجان می زند لگد به دلم شب برو غم تمام شد کارت

تو بی خانمان می دویدی، تو بودی به هرجا که دیدم

تو از دست رفتی و من هم، به زاری به پستو خزیدم

تا کمر موهای خرما رنگ خوشبویش رهاست

ماهیان سرخ کوچک در رگانش در شناست

سرگیجم از حضور دل داغدار خویش

دل‌گیرم از کشاکشِ بودن کنار خویش