اشعار

تا حشر به دیدار تو پرپر زده باشد

مرغی که به بام تو دمی پر زده باشد

با شکل و آن شمایل خوش ریخت روزگار

بسیار گل به گردنم آویخت روزگار

در قید دنیای خالی دستی به دامان گریه

تو میرسی با تبسم در بین باران گریه

چه زیبا چیده قالی‌بافِ من پهلویِ هم گل‌های قالی را

بنازم قدرتِ اعجاز و سحرآمیزیِ نازک‌خیالی را

الو! الو! صدا نمی رسد؟ اگر صدا جر است

پرنده یی که پرکشیده در صدا شناور است

نوای ربنا در قطعه‌‌های باربَد جاری است

نشاط از گوشۀ محراب و ذکر «یاصمد» جاری است