اشعار

به دعاهایمان امیدی نیست، این همه ذکر و نذر ییهوده است

رشته صبرشان گسسته شده، هرچه تسبیح شاه مقصود است...

پناه می‌برم به طبیعت، به رنگ‌های محشر پاییز

به جذبه‌های شَرشَر باران، به خلسه‌های شُرشُر کاریز

کتاب هندسه خونین به دست باد افتاد

ز دست سبز شکوفه گل و مداد افتاد

میانِ قاب خاکستر خدا جا داده تصویرم

درین چوکات دلتنگی نمیدانی چه دلگیرم؟

این روزها حضور و خبرهای تو کم است

حالم گرفته غیر تو از هر چه آدم است

بهار دهکده، گنجشک‌ها، سرود، چه شد؟

قطارهای چنار کنار رود چه شد؟

باز وا کرده نگاهت به حرم پای مرا

به ضریحت برسان دست تمنای مرا