اشعار

پنهان شده یک بغض باران خیز در چشمت

شد غرق در چشمت جهان من نیز در چشمت

ای کاروان چشم تو سرشار از امید

هستم به جان چشم تو سرشار از امید

آتش زدند آنک در برگ و بار جنگل

تاراج گشت ای وای؛ امشب بهار جنگل

شبی که خانه ی من گرم از شمیم نرم گلایل بود

تو هر نگاه که می کردی تمام شعر و تغزل بود

کجا پنهان کنم خورشید خون آلود زیبا را؟

کجا پنهان کنم ای خاک تابوت شکیلا را؟

هوایت آن زمان که از دلم عبور می‌کند

مرا شبیه آنچه از قبیل نور می‌کند