سر باز کرد این بار هم یک زخم تازه
خودکار، دفترچه، قلم، یک زخم تازه
سکوت پشت سکوت و سکوت پشت سکوت
شکست بغض زمستان رسید آخر حوت
می کند زمین گردش بر مدار چشمانت
باختم شبی خود را در قمار چشمانت
چه کرده ام که تو از من گرفته ای رو را
دوباره تند گرفتی فضای ابرو را
امشب مگر چه ولوله در آسمان شده است؟
این گنبد سیاه، جواهرنشان شده است
حالا که جهان چه خوب و بد در گذر است
پیش آر و به سفره نه چه خشک و چه تر است
در باغ غنچه‌های من آشوب پرورید
آن زخم‌ها که از دم شمشیر سرکشید
گفتیم: غذای تلخ ما حلوا بود
دیروز درفش نام ما بالا بود
بر سفره‌ی خوش‌رنگ باغ و گل نشانت
صبحانه‌ات هستم، پنير و شير و نانت
ألَی! یاد وطن کرده دل مه
لباس غم به تن کرده دل مه
کسی که این طرف خط نشسته مجنون است
- الو! سلام عزیزم! صدات محزون است
این‌جا رخِ تازه خاطرِ شادی نیست
سوگ است و سیاهی است و آزادی نیست
