به ابرمرد غزل این سرزمین عفیف باختری
درخت خلوت خود را به رفتن تو گریست
پرنده گشتی و دنیا به رفتن تو گریست
به جای خالی تو رشد کرده‌است اندوه
به شکل یک گل زیبا به رفتن تو گریست
به لهجه‌ی تو به حرف آمدند دریاها
چه گنگ لهجه‌ی دریا به رفتن تو گریست
و شهر پرشده از ازدحام تنهایی
سکوتِ این‌همه تنها به رفتن تو گریست
گریسته‌بود به فال تو کف‌شناس زمان
که چشم امروز و فردا به رفتن تو گریست