اشعار

هیچ كرزی چرا نمی فهمد لحن آرام اعتصابت را

یعنی در این هزاره ی سوم قلم و دفتر و كتابت را

فرصتى نيست دگر، قصه‌ى پاييز نگو

رو به آبادى ام از غارت چنگيز نگو

زمستان میوزد، بگذار تا در محضرت باشم

هوا آشفته است و برگ سبز باورت باشم

مسافران كه يكايك پياده گرديدند

سه راه خون و سرك های مرده را ديدند

بازکن پنجره را تا که معطر گردی

می زند سمت تو باران که از آن تَر گردی

امشب تمام آینه ها را خبر کنیم

شب غنچه پرور است، به شوقش سحر کنیم

پس از این جز ادب عشق؛ رعایت نکنیم

از کسی جز لبِ پیمانه؛ حمایت نکنیم

فرشته بوده اى و جايت آسمان بوده

ستارگان همه دورت نگاهبان بوده