تصویرهای بُرده، پس آورده بادها
از مادران خسته دل گل‌مرادها
هر لحظه به لب دیده‌ام او را لبخند
این بار رسید بازهم با لبخند
افتد گذرش سمت دو راهی که منم
باران بدهد دست گیاهی که منم
آقا بگو به پنجره ها بازتر شوند
با مژده ی رسیدن تو خوش خبر شوند
عاشق‌تر از من هیچ‌کس پیدا نخواهد شد
مهتاب در چشمان من زیبا نخواهد شد
بس کن به سمت باد، دویدن را
با سر به پای هرکه خمیدن را
دیوانه عشق را
در روبه‌رویِ حادثه...
تا دیدمت ندیدم خود را و دیگران را
لرزیدم و شنیدم تار و ترنگ جان را
نقاش ازل به پرده های دل من
تصویر تو را کشیده جای دل من
گدایی کرده از عزت چه گوییم
به پای غیر از غیرت چه گوییم
دیدمت صبحدم در آخر صف، کولۀ سرنوشت در دستت
کوله‌باری که بود از آن پدر، و پدر رفت و هِشت، در دستت
انگار روزگار من اصلا عوض نشد
این زندگی بدون تو بر من عوض نشد
