اشعار

به روی اسکلتم تکه های خون چسبید

همین که زاده شدم طرحی از جنون چسبید

بر پرده های شب تو بزن تار قاصدک

سر کن حدیث لحظه ی دیدار قاصدک

تا یاد تو می‌افتم چین می‌خورد جبین‌ام

اندوه می‌نشیند چون گرگ در کمین‌ام

دل پروانه می‌پوشد لباس انتحاری را

که بر گل می‌نویسی لهجه‌ی ناز مزاری را

چه فصل ها که به نای گلو ترانه شکست

چه بی‌صدا، چه غریب و چه غمگنانه شکست!

سر تا به پا تغزل شیواست نازنین

آواز خوان ساز غم ماست نازنین