گل سرخ

از ابتدای محرّم ندیده جز خوبی
هرآنچه دیده در این غم ندیده جز خوبی

خرابه رفته و مهمان سنگ و چوب شده
میان آتش و خون هم ندیده جز خوبی

رقیّه در دل صحرا و خارها حتّی
به‌ضرب سیلی محکم، ندیده جز خوبی

شهیدِ اشک حسین است و کربلا گل سرخ
کسی به گریه شبنم ندیده جز خوبی

نوای زخم ربابت رسیده “تا” ملکوت
به شکوه‌های تو عالم ندیده جز خوبی

کسی که بیرق او نام سرخ عاشوراست
به زیر سایه پرچم ندیده جز خوبی