در اصل کارگرانیم ما که می سوزیم
همیشه بار گرانیم ما که می سوزیم
شعار زنده خور مرده باد ماهاییم
صدای مذهب و مرز و نژاد ماهاییم
ازین سیاست ننگین که عامل فقر است
به این سیاست رنگین که حاصل فقر است
فقیر بودم و در آب و دانه فرق شدم
فقیر بودم و در رودخانه غرق شدم
جهان تمام خدا بود روی بندگی ام
فقیر بودم و ارزش نداشت زندگی ام
هجوم لشکر اعراب باورم را برد
فقیر بودم و ارباب مادرم را برد
به جستجوی غذا در پی دعا رفتم
برای دیدن قاچاقی خدا رفتم
به قریه مرز کشیدند و پاره پاره شدیم
دو سوی مرز، تو پشتون و من هزاره شدیم
دو روی فقر به وهمی دروغ، زندانی
دو سوی مرز تو ایرانی و من افغانی
میان ما همه خواب ها یکی بودند
دو دست ظالم ارباب ها یکی بودند
به درز سازی شان ما به ننگ می ماندیم
به مرز بازی شان ما به جنگ می ماندیم
کسی از آن ها در آب شور کشته نشد
به راه دزدی دریای دور کشته نشد
چه یزدی و چه هراتی، قصور و قاصر ما
میان آتش، راننده و مسافر ما
سپس بیانیه ها و شعار از آنها
به قصرهای طلا افتخار از آن ها
که سوژه شب زندان شود جسدهامان
خوراک مجلس اعیان شود جسدهامان
و صبح، غربت هم را ز یاد می بردیم
به نفرتی نو، غم را ز یاد می بردیم
همیشه دور از آن ها و دار از ما بود
همیشه بار از آن ها و کار از ما بود
به عیش های جواهر نشانشان در قصر
به هم فروختن افتخار از ما بود
خبر از آن ها، باروت مرگ از آن ها
جنازه های دم انفجار از ما بود
مساجد از آن ها و منابر از آن ها
ولی به خاطر دین انتحار از ما بود
مذاکرات بُن و نروژ و قطر، آنان
به شور و شوق گزارش نگار از ما بود
به نقشه نقاشی کرده اند در مستی
کشیدن قفس خاردار از ما بود
به کاغذی الکی خط کشیدن از آن ها
به دشت و کوه وطن، جان نثار از ما بود
درست کردن تاریخ و کشور از آن ها
درست کردن فحش و شعار از ما بود
به شانه بار گرانیم ما که می سوزیم
همیشه کارگرانیم ما که می سوزیم
به فاقه جان می کنده فقیر می مردیم
به افتخار وکیل و وزیر می مردیم
نظر به سفره تو دوختم دو بدبختیم
بیاور آب که من سوختم، دو بدبختیم
مگر بسوزم و از غم سرم بلند شود
مگر بسوزم و خاکسترم بلند شود
به راه مانده چه ایرانی ام چه افغانم
نگاه منتظر کودکان بی نانم
بغل بگیر مرا سوختن حکایت ماست
که این بلیغ ترین صورت شکایت ماست
چه غم که شاه غنی در دو کشور است مرا
دو دادخواه غنی در دو کشور است مرا
بیاور آب که با هم به چاه دربدریم
به دشت سرخ و به بحر سیاه دربدریم
بغل بگیر که با افتخار می میریم
که در دو کشور سرمایه دار می میریم
به فقر بار گرانیم ما که می سوزیم
همیشه کارگرانیم ما که می سوزیم