شاعرم، جاری‌تر از خون در رگانم پارسی‌ست
آفتابِ من دری و آسمانم پارسی‌ست
کابل و بلخ و نیشابور و سمرقند از من‌ست
از خراسان بزرگم، کهکشانم پارسی‌ست
مثنویِّ معنوی قرآن ثانیِ من‌ست
شک ندارم نیمی از پیغمبرانم پارسی‌ست
کَی جدا از این زبان من می‌توانم زنده‌گی؟
هم رگ و هم ریشه و هم استخوانم پارسی‌ست
مولوی در بیت‌بیتِ شعر‌هایش می‌نوشت
لهجه‌ام دُرِّ دری هست و زبانم پارسی‌ست
مقطع این شعر را باید چنین آورد که…
نیم جان من دری و نیم جانم پارسی‌ست