من هراتم زیر پای لشکر چنگیز خان
چون خراسان تکه تکه، مثل کابل نیمه جان
آسمانی سرخ دارم، ابرهایی سرختر
سرخ کرده با قلم مویش، زمینم را زمان
بوی گلهای تنم را باد با خود برده است
هوش و ذهن مردمان خسته ام را بوی نان
باز طوفان میدود در سینه ام (فرخنده) باد
جست و خیز باد با خاکستر دوشیزه‌گان
نیمه جان افتاده ام، چشم انتظار زهرتان
سر به بیرون آورید از آستینم، دوستان!