راوی بخوان روایت در خون‌تپیده را
قرآن، همان صلابت حلق بریده را
هفتاد و دو ستاره چنان غرق در شهود
مبهوت کرده قامت از غم خمیده را
باید نوشت در غزل تازه این حدیث
‘دیدیم کربلای به آتش‌کشیده را’
شعری که با تغزل آن می‌شود نوشت
احساس درد و تلخی دوران چشیده را
وقتی غزل کفایت این درد را نکرد
باید بیاوریم پس از آن قصیده را
وقتی عطش وسیله‌ی پرواز آدم است
باید شنید نفخه‌ی در خون‌دمیده را