عشق

وا کند آيا کسی زنجير را؟
دست‌های بسته تدبير را؟

بشنود چشمی، نگاه خسته ام
صد نيستان نالۀ دلگير را ؟

از کمانی هست آيا اين اميد
بشکند بغض هزاران تير را؟

شعر، آيا ميتواند شاد کرد
چهرۀ يک شاعر دلگير را؟

عشق، آری! عشق کاری ميکند
ميشناسم قوَت اين پير را…