باز هم گردیده ام تنهای تنها، ظالمک!
خودکشی کردند در من آرزو ها، ظالمک!
نیست جز یک تک درخت گم شده هیزم شده
آنچه مانده از تمام باغ بر جا، ظالمک!
عشق پژمرده ست در پیراهن ناباوری
زندگی مرده ست در آیینۀ ما ظالمک!
گشته تابوت تخیل این شب تابو زده
چشم من گردیده لوح گور فردا، ظالمک!
یا نبودم من چنین مجنون مجنون -ای دریغ!-
یا نبودی تو چنان لیلای لیلا، ظالمک!