هوا گرفته…زمین خسته…آسمان دلگیر…
به چشم پنجره کوچ پرندگان دلگیر…
ردیف گیج درختان… غروب… آدم ها…
چقدر می گذرد بی تو این زمان دلگیر…
من و جهان غریبی به وسعت یک تخت…
و غربتی که اندازه جهان دلگیر…
پر است زندگی از روزهای تیره و تلخ…
پر است از غم وشب های همچنان دلگیر…
ببخش بی تو اگر زود و ساده می میرم
ببخش از غم و شب های همچنان دلگیر