به ملت سربلند ایران:
برپاست دماوند بلند و بشکوه
سر سوده به آسمان، ستبر و نستوه
بگذار که توفان پی توفان آید
هرگز نفتد ز بادها لرزه به کوه
موری به نبردگاه پیل آمده است
کِرمی سرِ راه خشم سیل آمده است
جز غرق شدن چه سرنوشتی دارد
فرعون که خود به کام نیل آمده است
صبح از دل شب، هزار خرگاه دَرَد
صد چاک، سر و سینهی بدخواه دَرَد
یک یل شکند لشکر صد گله شغال
یک شیر، صف هزار روباه دَرَد