در نخستین لحظه های حریق سبز
چراغ های الكن بامدادی
-مدیحه خوانان-
به پذیرۀ مرگ شتافتند
قامت خمیدۀ فریاد
بر بام های سوخته پدیدار شد…
دیده بان خواب آلود
تنها توانست بگوید
این بانگ از حلقوم كاهنان ژولیده گیسوست
با دشنه هایی در مشت
نه از نای زردشت
وزش خشم این كاهنان
واپسین سلالۀ سپیداران سبز
-نبیره گان سرو كاشمر- را نیز
از پای در خواهد افگند
و به خوان خواهد آغشت
اما هر نیمه شب
آوازی كه از سرزمین تقویم های سوخته بر میخیزد
به گوش دشت تشنه زمزمه می كند:
اسطورۀ نسل ها را به خاطر بسپار…