خیلی دیقم از برای رسم و فرهنگ وطن
خانه‌ها و کوچه‌های کوچک و تنگ وطن
چیز بگم از تلخی‌ای قندی که ده غربت دروم
خیلی شیرینه برایم دانه‌‌ای بنگ وطن
ای مسافر پس که موری از مو بُوبر صد سلام
بر تمام مردم و بر کوه و بر سنگ و طن
کاش می‌شد ده وطن گل‌ها ببارد جای بم
تا می‌افتادم تمام عمر در چنگ وطن
سَوز موشود در کناریم غنچه موکد گل موکد
دختری بادام چشم و شوخک و شنگ وطن