به نام عشق بخوان کوچه و خیابان را
به نام عشق تو آذین ببند دکان را
و شال سرخ بیانداز روی شانه‌ی شهر
به روی دامنش اما ستاره باران را
به جای بمب، به جای تفنگ، گل بگذار
هزار شاخه گلِ سرخِ رقص رقصان را
چه سال‌ها که به خون دل تو رنگ زدند
تمام کوچه و صنف و در و دبستان را
سیاه را به تن مادران ما دادند
شناسنامه اندوه، کودکستان را
اتاق کوچک تاریک نور می‌خواهد
و گِل بگیر در هر چه هست زندان را
و بادبادک خورشید را به تار بکش
بده به کودک خود آفتابگردان را
به نام عشق، تو مرهم گذار بر پل سرخ
و جان زخمی و مجروح کابلستان را
پل سرخ: محل تجمع هنرمندان و فرهنگیان در غرب کابل