به استخوان شکستهی پا
به نان
به پوست میوه
به زیبایی
به سگهای هار
به همه چیز شکل دیگری میدهد فقر.
جشن تولد نمیگیرد در خانهی همسایه
و مَردش را از زندان به خانه نمیآورد.
ساقی شده است، نوجوانترین پسر محله
و شبها
زندگی را
در بستههای کوچک
در باریکترین سوراخ دیوار پنهان میکند.
به همه چیز شکل دیگری میدهد فقر
اجارهی آخر ماه را جلو میاندازد
دورهات میکند در خلوت ظهر
و جیبهایت را خالی میکند.
مردان ما را از مرزها میگذراند
به شلیک مرزبانها سرعت میدهد
و لگدهای قاچاقبر سودجو را سنگینتر میکند.
به استخوان شکستهی پا
به نان
به پوست میوه
به زیبایی
به سگهای هار
به همه چیز شکل دیگری میدهد فقر.
بیرحم است
و این اشک
این شعر
چیزی از او کم نخواهد کرد.