برکه ی غدیر

دوباره مغز واژگان نغز تیر می کشد
کسی مرا به سمت برکه ی غدیر می کشد

کسی نه حس تازه ای‌ که باز پای شعر را
به سرزمین مدح حضرت امیر می‌کشد

امیر ما که وقت جنگ شور یک اشاره اش
هزارها هزار عَمْر را به زیر می‌کشد

ابهتی اگر که هست از شکوه حیدر است
طنین نام اوست نعره ای که شیر می کشد

تو هو بکش به شوق نام مرتضی خدا خودش
مسیر جمله را به مرجع ضمیر می کشد

حدیثی از امام باقر است مادرم که شیر
همیشه پای عشق را به این مسیر می کشد