برای رئیس‌جمهوری نمی‌نویسم
که هر صبح مسواک می‌زند
تا از صلح بگوید
برای مردمی نمی‌نویسم
که دهان چمدان‌شان
پر از شعر است
برای فشنگ‌ها می‌نویسم
دوستانی که مدت‌ها
زیر سقف یک کارخانه ساکت بودند
به دو جبهه مختلف که فروخته شدند
تازه فهمیدند
چقدر حرف برای گفتن دارند…