مثل زیبایی تو تنهایم، مثل تنهایی تو زیبا نه، ای گل سرخِ غرق در گل سرخ
لب تو همچو پرچم گورم، بوسۀ بادهای بیگانه… ای گل سرخ غرق در گل سرخ
این‌که تو حرف می‌زنی با من درِ دیوانه‌خانه باز شده، مبتلا به تو ام علاجم چیست؟
نام من «کارد» است شغلم هم کشتن گاوهای دیوانه، ای گل سرخ غرق در گل سرخ
من در اندوه تو شنا کردم تا رسیدم به بی‌نهایتی‌ام با صدایت ولی به هم خورده
خلوت «صادقِ هدایتی»ام دختر دشت‌هایِ در خانه، ای گل سرخ غرق در گل سرخ
مثل یک شعر، شکل می‌گیری در وجود ضعیف شیطانم، مثل یک ماه تازه می‌تابی
از سر بلخ تا خراسانم و منم جغد جغد ویرانه ای گل سرخ غرق در گل سرخ
پس چرا سر به روی زانویی… مانده‌ای مثل شاه‌بانویی.. می‌برم دست به پیانویی
که بگریند گیسوانت نیز، سر نهادن دوباره بر شانه… ای گل‌سرخ غرق در گل سرخ
ای گل سرخِ غرق در خونم، ای گل سرخِ رُسته در جانم، ای گل سرخِ سال‌های نو‌م
نام تو برده است هوش مرا کوچه به کوچه خانه به خانه ای گل سرخِ غرق در گل سرخ