تنهايى

لب نه، دهان نه، كام و زبان نه، سكوتِ محض
آرامِ جان نه، جان نه، جهان نه، سكوتِ محض
شور و شرارِ رقصِ نسيم و درخت نه
آواى رودهاى روان نه، سكوتِ محض
روز و شبى كه مجمعِ ساعاتِ مرده اند
پشت دقيقه ها هيجان نه، سكوتِ محض
در خويشتن بريز و خودت را ز خود بشوى!
جوشش نه، موج نه، فَوَران نه، سكوتِ محض
تنهايى بزرگ خودت را بغل بگير
حال و دلى براى بيان نه، سكوتِ محض
لب نه، دهان نه، كام و زبان نه، سكوتِ محض
آن عاشقانه هاى جوان نه، سكوتِ محض