چه بی درنگ عبادت کرده ام
بر سجاده ی وجودت
و چه طولانی خوانده ام
سوره های آسمانی چشمهایت را
بوسه ها بخشیدم
بر مُهر لبانت
آنگاه که
بر زانوانت به اعتکاف نشسته بودم
بسانِ عارفی چله نشین
در گوش ات زمزمه کرده ام
“اشهدان لااله الا تو”
چه کسی باور خواهد کرد
که بر سرزمین رویایی من خدایی می کنی؟