مرا به بال غزل های عاشقانه ترین
ببر، به اوج بلندای بیكرانه ترین
سپیده زار بیارای با تلالوی زر
بساط روز بگستر به هر شبانه ترین
بخوان حدیث طراوت بگوش جاری آب
كه تشنه گی رود از یاد، جاودانه ترین
به گاهِ جشن وصال پرندگان نگاه
سرای، تا بسراییم شادمانه ترین
نسیم باغ حضوری رسید و غنچۀ شوق
شگفت بر تن این شاخ بی جوانه ترین
سپاه سنگی دیوار اگر عبور نداد
بپر به شهپر رؤیا سبك روانه ترین
حضور روشن خورشید را همی مانی
چو خنده میكنی از مهر، ای یگانه ترین
میان حلۀ شعرم، خیال و خاطره هات
چو خواب نرم بریشم بود نهانه ترین
به حجم سبز حیاتی که رسته از تن باغ
تویی ترنم دریای پر ترانه ترین
به سوره سورۀ قرآن و آیه هاش قسم
كه هست سورۀ چشم تو شاعرانه ترین