یك دریچه….

پرواز را به خاطر میسپارم “فروغ”
و جاودانه زیستن را نیز
حتا اگر پرنده بمیرد
حتا اگر درختان وزیدن را از یاد ببرند
و حتا اگر موریانه ها اندامم را كور كنند
من “پرواز را به خاطر میسپارم”
و” به چمنزار میروم”
“به چمنزار بزرگ”
و صدایت خواهم كرد” از پشت نفس های گل ابریشم”
و به خانه ات میایم
“برایت چراغ میاورم”
و
” یك دریچه….”
كه هوای خوشبختی به مشامت بریزد
و تو همواره در فریادهایم فریاد خواهی زد