اگر جنگ تمام شد
در دامنم سیب میگذارم برایت
و دو شاخه گیلاس در گوش‌هایم میاویزم
موهایم را که بوی خون نمیدهند
روی شانه هایت پهن خواهم کرد
دست‌هایت بوی باروت نمیدهند
هوا بوی تفنگ نمیدهد
درختان مرگ را میان برگ ها تقسم نمی کنند
اگر جنگ تمام شد
برایت آواز میخوانم
از سرنوشت باد
که میوزد بر روی خوشبختی
از سرشت آسمان
که می بارد
طراوت را و عشق را
برایت شعر خواهم سرود
از میان چمنزار های دور دست
شعری با قافیه های بلند
با ردیف های نا همسان
اما شعری که آرامش واژه هایش را بوسیده اند
اگر جنگ تمام شد
و نان میان سفره ها بود
برایت از بوی نان داغ خواهم سرود
که هیچ کودکی محروم نیست