اشعار

برای دیدن ماه آمدم امشب سر کویت

کشیدم خویش را چون سایه ات آهسته پهلویت

گاهت برق زد از چشم‌هایت ماه روشن شد

به یک موج نگاه تو جهان ناگاه روشن شد

در جاده ای که رو به خیابان چشم توست

چشمی همیشه دست به دامان چشم توست

از تک تکِ پاهای دلیران خبری نیست

از آن نَفَسِ گرم خیابان خبری نیست

خدایا نام تو مانند یک گوهر دل انگیز است

که هر جا نقش بندد بر سر هر در دل انگیز است

مرا آتش بزن بر باد ده چون مشت خاکستر

به مرگم شاد کن این روحِ نا آرام و طغیان گر

سری شکست و شگفتا به سنگ خندیدیم

به جای فطر تجنگی، به جنگ خندیدیم

روی دوش نسیم پیغام از مستی خون و کاکل آوردند

رمضان است یا محرم که کربلا را به کابل آوردند؟