رخت مثل بهار بلخ؛ گل‌گل می‌شود وقتی که می‌خندی
هوا سرشار از بوی قرنفل می‌شود وقتی که می‌خندی
اوستادا بزی و شاد بزی!
چشمه‌واری در ازدیاد بزی!
حالا كه من كنار توام، فكر ناب كن
یعنی تو ابر و چشم مرا افتاب كن
دوباره موج نو از دجلهٔ کهن جاری ست
درخت و رود و زمین را صلای بیداری ست
