محبت گناه نیست

او دیده است، زنده‌گی ام رو به راه نیست
او هم که در کنارم گاه است، گاه نیست

ناپایداری اند زنان، خون خواستن
چون گردش همیشۀ خورشید و ماه نیست

شاعر شدم…نه، سوختم از غم وگر نه که
دنیای پشت شیشه سفید و سیاه نیست

صبحی که از کنار تو برخاستم بد است!
شامی که نامدم طرفت اشتباه نیست؟

گاهی گریستم سر خود را به دامنت
گفتی:«بس است این همه… چشم است چاه نیست»

دور و دراز دیدی و رفتم، نوشته بود
بر موتر قراضه: «محبت گناه نیست»