گزیدۀ اشعار «من زنده‌ام هنوز»

کتاب «من زنده‌ام هنوز»؛ دربردارنده گزیده‌ای از اشعار صوفی عشقری به کوشش سیدضیا قاسمی، شاعر و نویسنده مشهور افغانستانی، است.

این کتاب شامل گزیده‌ای از اشعار غلام نبی عشقری معروف به صوفی عشقری، از شعرای سده سیزدهم افغانستان است. او که در سال 1271 دیده به جهان گشوده، از جمله شاعران تاجیک‌تبار افغانستان است که نخستین شعرش را در 22 سالگی سرود. از آن پس، بسیاری از اشعار عشقری در روزنامه‌ها منتشر شد؛ راهی که او آغاز کرد، 70 سال ادامه یافت. عشقری سرانجام در سال 1358 دار فانی را وداع گفت.

مضامین سروده‌های عشقری را می‌توان در چند بخش دسته‌بندی کرد؛ نخست اشعاری که رنگ و بوی عارفانه دارد. این دسته از اشعار او، دارای مضامین بکری است که در سبک و سیاق استواری سروده شده‌اند. دسته دیگری از اشعار او، شعرهایی است که در آن می‌توان واژگان و اصطلاحات عامیانه را یافت. اشعار او از دل بر می‌خاست و لاجرم بر دل‌های مردم می‌نشست؛ از همین روست که وی در میان مردم شهرت فراوان دارد.

عشقری شاعر رسمی و درس آموخته نبود اما بنا به استعداد فطری و طبع خدادادی که داشت اشعاری روان و زیبای سروده است. به نظر می‌رسد نشست و برخاست با ادبا و اهل فضل و انس با بیدل و شاعران کلاسیک، تأثیر خود را بر سخن شاعر گذاشته‌اند. محبوبیت او از آنجا محسوس است که استادان موسیقی در زمان حیاتش، اشعار او را با نوای موسیقی سروده‌اند.