این اثر مختصر، قصه ای دیگر، روایتی دیگر اما به غایت واقعی را پیش چشمان ما قرار می دهد. این کتاب بنا به عقیده ی رایج نخستین تذکره ای است که توسط یک بانوی افغانی درباره زنان سخنگوی فارسی زبان نوشته شده است. ماگه در این کتاب نشان می دهد که تاریخ نظم و نثر فارسی که خود در بسیاری موارد همدست قدرت و نظم مسلط بوده برای فراموش کردن و نادیده گرفتن، بر پرده و سخن تکیه می زند.