معرفی کتاب «شگفتن با گل سرخ»
کتاب «شگفتن با گل سرخ» سرودهٔ غلام احمد نوید و گردآوری‌شده توسط کاوه شفق آهنگ است.
درباره کتاب «شگفتن با گل سرخ»
کتاب «شگفتن با گل سرخ» مجموعه اشعار غلام احمد نوید است که کاوه شفق آهنگ آن را گردآوری کرده است. غزلیات شاعر از مجله‌ها و روزنامه‌های گونه‌گون جمع‌آوری شده است. غلام احمد نوید سال ۱۲۸۰ هجری خورشیدی در کابل دیده به دنیا گشود. پدرش سردار نوراحمد خان با تخلص نوری شعر می‌سرود و مادرش سلسله‌بیگم هم از علاقه‌مندان شعر بود و به شاهنامهٔ فردوسی توجهی خاص داشت. بنا به توصیهٔ مادر، شاهنامه را در کودکی نزد مولانا یعقوب فراهی خواند و با شیوهٔ ادبی و بدایع لفظی آن آشنا شد و به فراگیری رموز ادبی نزد مولانا یعقوب فراهی ادامه داد. همچنان از محضر ملک‌الشعرا قاری عبدالله و استاد عبدالحق بیتاب مستفید شد. او که در جوانی از هواداران جنبش مشروطیت و نهضت استقلال‌طلبی عصر امانی بود، پس از سقوط دولت امانی در سال ۱۹۲۹ مدتی را در اروپا و بیشتر در آلمان سپری کرد. پس از بازگشت به وطن در عهد زمام‌داری محمدنادر شاه نخستین شعرش را به نشر رساند. پس از چندی، نوید کارمند وزارت خارجهٔ افغانستان شد. در جریان جنگ دوم جهانی به عنوان منشی اول سفارت کبرای افغانستان در مسکو مشغول کار بود.
نوید پس از خدمت به عنوان مدیر اول سیاسی وزارت خارجه افغانستان و همچنین پس از دو سال خدمت به عنوان دیپلمات در هند، به حیث جنرال کنسول افغانستان در مشهد مقرر شد. او در ایران با برخی از شعرا و فرهنگیان ایرانی آشنا شد که این آشنایی‌ها به دوستی مبدل شد و اشعار نوید در برخی روزنامه‌ها و مجلات ایران به نشر می‌رسید. همچنین اشعاری هم میان او و بعضی از شاعران ایرانی مانند فرخ خراسانی، صادق سرمد و رهی معیّری در ستایش یا استقبال از همدیگر مبادله شده است که این امر سابقه داشتن رونق ارتباطات بین فرهنگیان دو کشور هم‌زبان را ورای موضوعات سیاسی و سیاست‌زده نمایان می‌سازد.
پس از اینکه نوید از کار رسمی دولتی کناره گرفت، بیشتر شعر می‌سرود و با اهل فرهنگ در تماس بود. نوید در سال ۱۳۶۲ خورشیدی چشم از جهان فرو بست.
وقتی به جریان شعر امروز فارسی می‌نگریم، متوجه می‌شویم که عمر قالب‌هایی چون قصیده و مخمس و مسدس و ترجیع‌بند و ترکیب‌بند و... دیگر به پایان رسیده است، اما غزل برعلاوه که منجر به مرگ نشد، برخلاف و به‌ویژه با پیشنهادهای سیمین بهبهانی هوای تازهٔ شعر فارسی را پذیرا شد، با زمان تکامل کرد و چه از نگاه تصویرسازی، چه از نگاه پرداخت زبانی و چه هم از نگاه محتوی امروزین شد. این ویژگی نمایان می‌سازد که روان جامعهٔ ما، حداقل تا امروز، با غزل رابطهٔ خیلی عمیق، فراسوی فقط یک جریان یا شیوهٔ شعری دارد.
زنده‌یاد غلام‌احمد نوید یکی از شاعران غزل‌سرای معاصر افغانستان است که نخستین مجموعهٔ شعرش با عنوان گزیدهٔ غزل‌های نوید در سال ۱۳۶۴ هجری خورشیدی به نشر درآمد. پیش از آن اشعار فراوانی از نوید در مجله‌ها و روزنامه‌ها منتشر شده بود.
از مطالعهٔ گزیدهٔ غزل‌های نوید چنین برمی‌آید که وی به شیوهٔ قدما در قصد تهیهٔ دیوانی بر اساس ترتیب الفبا بوده و بایستی اشعار نشر ناشده نیز داشته باشد. در اشعار نوید به ویژگی‌هایی برمی‌خوریم که می‌توان گفت، وی شیوهٔ بیان خودش را یافته است و جایگاهش را در میان هم‌عصرانش تثبیت کرده است.