این پژوهش با نظریه بحران توماس استرینگر، نویسنده و محقق آمریکایی به بررسی و تحلیل ابعاد سیاسی شعر معاصر افغانستان می پردازد. این نظریه معمولاً در تحلیل متون سیاسی کاربرد دارد. این اثر در ۴ فصل خلاصه شده است، و اشعار شاعران و تحولات سیاسی در آن‌ها بررسی شده است. بر طبق این نظریه در فصل نخست، ابتدا بحران‌های سیاسی افغانستان شناسایی و مشخص شده است که در این جامعه چه بحران‌هایی وجود داشته که در شعر بازتاب یافته است. در فصل دوم ریشه‌های بحران را ارزیابی و به تقسیم‌بندی فکری شاعران پرداخته شده است؛ ر این اساس شاعران به سه طبقه شاعران چپ و مارکسیست، شاعران لیبرال و شاعران معاصر تقسیم شده‌اند و از دید هر یک از این دسته شاعران بحران‌های سیاسی افغانستان بررسی شده است. ر این اساس شاعران به سه طبقه شاعران چپ و مارکسیست، شاعران لیبرال و شاعران معاصر تقسیم شده‌اند و از دید هر یک از این دسته شاعران بحران‌های سیاسی افغانستان بررسی شده است. در فصل سوم راه‌حل رفع بحران‌ها از دید شاعران ارزیابی و در فصل چهارم وضعیت مطلوب سیاسی از دید شاعران افغانستان بیان شده است. محدوده زمانی مورد بررسی نیز یک قرن اخیر از محمود طرزی عصر مشروطه تا شاعران معاصر است و از هر ۳ جناح فکری ۵ شاعر را انتخاب و بر روی آثارش به تحقیق پرداخته شده است.
منو