«الفبایی بر لوح این زمانه» کتابی است ادبی از حسین فخری که نقدها و یادداشت‌های او را دربردارد. بیشتر مطالب این کتاب در زمان مهاجرت نویسنده به پشاور پاکستان در بین سال‌های ۱۳۷۲ تا ۱۳۸۰ ش نوشته شده و در رسانه‌های مختلف به چاپ رسیده است. چاپ اول این کتاب را در سال ۱۳۹۰ ش انتشارات تاک در کابل در ۱۰۰۰ نسخه منتشر کرده است.
این کتاب یک مقدمه و سه بخش دارد. بخش اول آن، مقالات نویسنده است که شامل شش مقاله می‌شود. جز مقالۀ اول این بخش که به نثر داستانی می‌پردازد، بقیۀ مطالب نقد و تحلیل کتاب‌های ادبی‌ای است که قبلاً منتشر شده‌اند.
بخش دوم کتاب با عنوان «یاد یاران» یادی است از یاران سفرکرده و شامل ۹ متن می‌شود. این بخش بیشتر بیانگر خاطرات و آشنایی‌ای است که بین نویسنده و افراد وجود داشته است. در این قسمت عناوین مختلفی وجود دارد و از واصف باختری، قهار عاصی، قادر مرادی، علی رضوی غزنوی، سمیع حامد، اسحاق ننگیال، سید ابوطالب مظفری یاد شده است. آخرین مطلب این بخش دردنامه‌ای است در غم از دست رفتن استاد محمد‌ایوب اعظمی.
بخش سوم این کتاب اختصاص دارد به معرفی، مرور و بررسی چند کتاب. تحلیل جلد دوم کتاب نثر دری افغانستان، افغانستان در مسیر تاریخ، دانشنامۀ ادب فارسی، تاریخ ادبیات افغانستان، مولانا جلال‌الدین محمد بلخی، هزاره‌های افغانستان، آشنایی با سرگذشت موسیقی معاصر افغانستان، داستان‌های امروز افغانستان و بررسی روند داستان‌نویسی در افغانستان از مطالب این بخش است.
ویژگی مهم کتاب گزینش هدفمند آن است به گونه‌ای که همۀ مطالب آن فراق‌نامه و یادنامه است: فراق یاران و یادی از آثار آن‌ها.