شماره حاضر از «گزیده ادبیات معاصر» به اشعاری از «ابوطالب مظفری» اختصاص یافته است. اغلب این اشعار به شیوه سنتی با بن مایه اجتماعی و مذهبی به نظم کشیده شده است.
مثنوی «سوگنامه بلخ» با این ابیات آغاز می‌گردد :
ز چشمه‌ساران افق خون تازه می‌جوشد/ سپاه شب پی قتل ستاره می‌کوشد/ ز دشت واقعه بنگر غبار می‌آید/ سمند عشق چرا بی‌سوار می‌آید/ مگر سپاه پلیدی خون کرده است/ ز پشت باره عزیزی دگر نگون کرده است/ هنوز پیکر مجروح عشق, بر صحراست/ هنوز کشتی بی نوح قوم, بر دریاست/…