«مجنون، لیلی و بچه ها»؛ دومین کتاب محبوبه ابراهیمی، انعکاسی است شاعرانه و زیبا، از هراسی دیرپا و فروخفته، که شاعر از ورای جنگ و تبعید و شکست دچارش شده است؛ هراس از گم شدن، از سیم های بیکاره ی برق، از زیبایی پری های دریایی، و از سخن گفتن با تنها کلماتی که برایش باقی مانده است.
این کتاب دارای ۴۵ قطعه شعر است که هیچ یک عنوانی ندارند و تنها با شماره مشخص شده اند.