کتاب «شعور سرگردان» دربرگیرندهٔ ۵۷ قطعه شعر است که در تابستان ۱۴۰۲، از سوی نشر جستار در کابل منتشر شده است. از نظر مضمون و محتوا، شعرهای اجتماعی، انتقادی و سپس شعرهای عاشقانه بیشترین بسامد را دارند.
شاعر، روایت‌گر رویدادهایی است که بر جامعه گذشته است. گاهی تفکیک «ما»ی جمعی و «من» فردی او دشوار است. گاهی اندیشمند است و گاه عاشق. گاه با خود در آیینه گفت‌وگو می‌کند، از زبان زنان و کودکان حرف می‌زند و گاه سرگردان در مهاجرت، بی‌وطنی و آوارگی است.