این کتاب نخستین مجموعه‌ی شعری علی یعقوبی است. این مجموعه در سه بخش غزل ها، شعرهای آزاد و مثنوی ها ساماندهی شده است که به دو دوره از حیات شاعر مربوط می شود؛ یک دوره خاموشی و سکوت شاعر و درنگی چند ساله و دوره دوم که شاعر با زبان و شیوه خاص خود از سیطره سبک دوره و چهره های مشهور و شاخص بیرون می آید.
نام مجموعه برگرفته از غزل انتقادی به نام (سکوت) است. شاعر در بیت آخر این غزل می گوید: هلا که اشگ یتیمی، که سوز در شعری، مسیح را برسان (این طرف خدا هم نیست)
انتقاد از دین باوری جاهلانه و خدا باوری دروغین یکی از مضمون های برجسته در این مجموعه است که با بیان های مختلف بارها تکرار می‌شود. واژگان «خدا»، «کفر»، «ایمان»، «ابلیس» و «شیطان» از کلمات کلیدی و پر بسامد در این مجموعه است.