«زندگان» نخستین رمان مجیب مهرداد است.
رمان «زندگان»، روایت شهری بزرگ (کابل) است در روزگار جنگ‌های داخلی افغانستان. زنی به همراه مردی که ابتدا همسرش معرفی می‌شود، از یک ولسوالی (شهرستان) گریخته و در یکی از خانه‌های ویران‌شده‌ی شهر ساکن شده‌اند. مرد با هم سنگرانش در یک‌سوی دریای شهر (رودخانه) موضع گرفته است و هر کدام حکایت خود را دارند. داستان، حکایت زن است؛ زندگی او در این خانه و نحوه‌ی ارتباط میان مردان جنگجو با یکدیگر و با زن.
رمان «زندگان» روایت بی‌خانمانی است، بی‌خانمانی در وطن، در روستا و شهر، در خانه، در بدن، در ذهن… روایت لحظات کوتاه و گذرای منزل گزیدن در روح یا خیال یا چشم دیگری که به سرعت رنگ می‌بازد. روایت تجربه‌ی زیسته‌ای که از هنگامی که خودشناس شده‌است، با صداهای انفجار در گوش و خون عزیزان در چشم، خو گرفته است. اما در عین حال در سراسر رمان خواست زنده‌گی، خواست سکونت و قرار موج می‌زند.