از مقدمه کتاب:
به شعرهایی که در این دفتر برمیخورید، اکثرا غزلند و گاهی هم مثنوی؛ و بعضی هاشان نه غزلند و نه مثنوی، شاید به هیچ قالب خاصی نگنجند و کاری باشند، نو. ولی از کارهایی است که خودم را راضی کرده است. در این نوع خلاقیت های ادبی از جمله “رودخانه وحشی” و “آخرین کودک” بیش از اینکه فرم گرا باشم، متن محورم. البته نه به این معنا که در کارهای دیگرم فرم گرا باشم. حتی غزل هایم را برای اینکه قالب غزل دوست داشته باشم، نسروده ام. جاییکه می دانستم نمی شود حق مطلب را ادا کرد، از خیر قالبش می گذشتم و تا الهام بعدی هم از خیر مطلبش…