غزل من و غم من

به هوای تازه ماند غزل من و غم من
به خدا ترا رساند غزل من و غم من

همه اش سلام عشق است و کلام آشنایی
همه نور می فشاند غزل من و غم من

ز ادای مهربانی به مبارکی رسیده
که به نیمه ره نماند غزل من و غم من

چو قلندران صافی چو برهنه گان صادق
دغل و دغا نداند غزل من و غم من

به زمین شوره ی جان و به خاکتوده ی دل
گل سرخ پروراند غزل من و غم من

به قلمرو دل انگیز تخیلم فرود آی
که همای می پراند غزل من و غم من