شعر، نان، کووید 19 مجموعه شعری است از شاعران ایرانی و افغانستانی که در دوران کرونا سروده شدهاند. این مجموعه شامل دو بخش شعر کلاسیک و سپید است، و پیش گفتاری بسیار خواندنی که یکی از فرهیختگان افغانستان بر آن نوشته است. در بخشی از پیش گفتار آمده است:
«این روزها که جهان درگیر وضعیت کنونی ناشی از بحران کرونا است، گویی مجالی برای فهم چگونگی نسبت «من» و «دیگری» رقم خورده است و تقابل سوژه و ابژه را به شکل عینی آن در متن زندگی برجسته کرده است. «دیگری» که به بیان فلسفی، آگاهی ما از خودمان وابسته به حضور اوست، اکنون در شکل عینتر خود را به زندگی روزمره هدایت کرده و گویی تبدیل به خطر و نشانهای برای مرگ شده است. آیا این وضعیت بحرانی کنونی «کوگیتوی» دکارت و «من برسازنده» فیخته را دوباره در ذهن متبلور نمیسازد؟ آیا منی که در تنهایی نشستهام و از دیگری هراس دارم و مواجهه و نسبتم را با دیگری قطع کردهام، حکایت از نوع بازگشت به «من اندیشنده» دکارت ندارد و بنابراین سوژهای که محکومبه زیستن با دیگری است باید اکنون در این وضعیت بحرانی، از دیگری و دیگران بهمثابه خطر مرگ، بهراسد؟ این «دیگری» هرکسی میتواند باشد، حتی نزدیکترین کسانی که گاهی معنی زیستهمان را به آنها معطوف داشتهایم.»
تعداد زیادی از شاعرهای دو کشور همسایه و همزبان و فرهنگ در کار نیکی که خانم حمیده میرزاد با نیت کمک به کودکان کار افغانستان در سر داشتهاند، همراه شدهاند.
در بخش شعر کلاسیک شاعران زیر همگام بودهاند:
روحالامین امینی (هرات / افغانستان)، ادهم کاوه (افغانستان)، شفیقه یارقین دیباج (سوئد)، سهراب سیرت (لندن)، حمیده میرزاد (اسلو/ نروژ)، بهار سعید، سید مهدی موسوی (نروژ)، شهیر داریوش (فرانسه)، صنم عنبرین (آلمان ، فرانکفورت)، نورمحمد نورنیا (گیلان )، مژده خاکین (آلمان)، سید پادشاه رحیمی (پنجشیر / افغانستان)، عزیزه خوشنصیب (افغانستان)، هادی میران (کابل / افغانستان)، مهدیه حسینی (مشهد / ایران)، نگین بدخش(آلمان)، میرسعید حسینی (مشهد / ایران)، پرنیان صدیقیان (هالند)، عابده ارغوان، فریبا حیدری (هرات / افغانستان)، شمیس موج، تانیا عاکفی(هالند)، مسیح سیامک (کابل / افغانستان)
شاعرانی که در بخش شعر سپید هم با خانم میرزاد همراه شدهاند:
وحید بکتاش، کریمه شبرنگ، آصف حسینی، حمیرا نکهت دستگیرزاده، اردشیر اسفندیاری، محمدرحیم نعیم، بردیا حدادی، فرزانه شریف، بهناز سیری، مهران فتوحی، معصومه موسوی